Nice insanların yüreği sular altında. Ayhan  Kaleli de duygularını öyle bir anlatmış ki... Kaleli Yusufeli’nin yetiştirdiği çok değerli bir insan bakın neler söylemiş;

“Artvin Yusufeli ilçesi köyleri çok dağınıktır

Birbirlerinden kopuk yaşarlar

Ama bu sıcakkanlı insanlar bu taşa hayat veren insanlar. Alın terini kutsal bir hale getirmişler

Nehir kenarlarından taşıdıkları toprakları yamaçlara serilerek ve altına duvar yaparak Bağlar bahçeler oluşturdular

Çalışmaktan elleri kanardı

Yüzleri güneş yanığı ve yüzleri hep gülerdi

Çok şey istemezler hayattan normalde muhtaç olmadan geçinebilmek

Baştan söyledim ya köyde birbirinden kopuktu

Onları birbirine bağlayan bütün köylere eşit uzaklıkta Bir vadide kurulmuş bir ilçeydi Yusufeli

Yusuf Emine batısından gelip kuzeyden gelen bir nehirle birleşirdi Yusufeli bu nehirlerin ortasındaydı

Artık köyler birbirini tanımışlardı dostluklar kurmuşlardı ortak noktamız ise buluşma adresimizi ise Yusuf eliydi hemen hemen her köye eşit uzaklıkta

Köylerde gelen çocuklar ilçe merkezindeki ortaokulda liselerde okurlardı

Yusufeli'nin makûs talihini ve okutulan çocuklar yenerdi

Aynı zamanda Yusufeli birçok geleneğin buluşma noktasıydı köylerde ki şivelerin hiç birbirine benzemezdi adeta bir kültürel zenginliğe sahip

 Yusufeli İlçe merkezinin çevreleyen 4 büyük mahallesi ve bitişik köyleri vardı sebzenin ve yeğenin pirincini en güzelleri buralarda yetiştirilirdi

Bir İran heyetiyle Türk heyeti arasında görüşmeleri size anlatayım

Türk heyeti İran'a gidiyor

Heyetler arası görüşmelerde daha doğrusu petrol görüşmelerinde Türk heyeti başkanı diyor ki ne mutlu size petrolünüz bol

İran heyeti başkanı Irak Savaşı'ndan kalan bombalanan binaları göstererek ne mutlu size ki petrolünüz yok bak bizim petrolümüz olduğu için başımıza neler geldi

Şimdi ise ben size diyorum arkadaşlar ne mutlu ki sizlere nehir kenarlarında köyünüz yurdunuz yok bak bizim nehirlerimiz vardı başımıza neler geldi bir türlü hazmedemiyorum Bir türlü alışamadım tünelden gir tünelden çık Kıraç bir araziye serpiştirmiş binalar

Her yıl memlekete gideceğim zaman içini heyecan kaplardı ve sorduklarında kutsal topraklara gidiyorum derdim

Şimdi öyle mi arkadaşlar Ramazan dolayısıyla Yalova’ya geldim yarı yola çıkıyorum hiç içimden gelmiyor Yusuf eline gitmek eski Coşkun eski heyecanım eski azmim eski kararlarım hiç kalmadı

Doğduğumuz toprakların kıymetini bilin ve asla ona ihanet etmeyin bedeli çok ağır oluyor

Şu anda düşünüyorum da Sudan çıkmış balık gibiyim.”

Artvince Kalın