Eğitim Sen Şube Başkanı Köksal Gümüş12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliği ile Mücadele Günü dolayısıyla basın açıklaması yayınladı. 20 yıl sonra çocuk işçi sayısının yeniden artışa geçtiğine dikkat çeken Gümüş, “Çocuk İşçiliği Sorunu Derinleşiyor!” temasıyla basın açıklaması yayınladı. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ve UNICEF’in yayınladığı “Çocuk İşçiliği: Küresel 2020 Tahminleri, Eğilimler ve Gelecekteki Durum” raporuna dair verileri de paylaşan Köksal GümüşAçıklamada; “Dünya, kapitalist sistemin tüm yıkıcı etkilerini giderek daha ağır yaşamaktadır. Savaşlar, çatışmalar, pandemi, modern kölelik biçimleri, artan yoksullaşma ve derinleşen eşitsizlik sadece yetişkinlerin değil, çocukların yaşamlarını da ağır bir sömürüye maruz bırakmaktadır. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ve UNICEF’in yayınladığı “Çocuk İşçiliği: Küresel 2020 Tahminleri, Eğilimler ve Gelecekteki Durum” raporundaki verilere göre, dünya genelinde 160 milyon çocuk işçi bulunmaktadır. Üstelik 2000 ile 2016 yılları arasında çocuk işçi olarak çalıştırılan çocukların sayısı 94 milyon azalmışken, 20 yıl sonra çocuk işçi sayısının yeniden artışa geçtiği özellikle kaydedilmektedir. Covid-19 salgınının daha başlangıç evrelerinde yayınlanan söz konusu rapora göre, dünyada her 10 çocuktan 1’i çocuk işçi olarak çalışıyordu. Ayrıca söz konusu raporda; Sağlıklarına, güvenliklerine ve ahlaklarına zarar verebilecek tehlikeli işlerde çalışan 5-17 yaş arası çocukların sayısının 79 milyona yükseldiği, çocukların yüzde 70’inin (112 milyon) tarım sektöründe, yüzde 20’sinin hizmet (31,4 milyon) ve yüzde 10’unun sanayi (16,5 milyon) sektörlerinde çalıştırıldığı, çocuk işçi olarak çalışan 5-11 yaşları arasındaki çocukların yaklaşık yüzde 28’inin ve 12-14 yaş arasındaki çocukların yüzde 35’inin okula gitmediği, Covid-19 salgınının bir sonucu olarak tüm dünyada 9 milyon çocuğun, 2022 yılının sonuna kadar çocuk işçiliğine itilme riskiyle karşı karşıya olduğu,tespitleri yapılmıştı. Bugün ise güncel verilerin daha vahim bir tablo çizdiği kaygısı artmaktadır. Ancak buna rağmen, gerçekçi veriler kamuoyuyla paylaşılmamaktadır. Aynı sorun Türkiye için de geçerlidir. Mülteci ve göçmen çocukların çalıştırılmasını ve sayıları 1,5 milyona ulaşan stajyer-çırak-kursiyer gerçekliğini yok sayan Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), ‘Çocuk İşgücü Anketi Sonuçları 2019’ çalışmasında 5-17 yaş grubunda ekonomik faaliyette çalışan çocuk sayısının 720 bin olduğunu belirtmektedir. Gerçeklikten böylesine kopuk bir istatistik çalışması yürüten TÜİK “İstatistiklerle Çocuk, 2021” raporunda da “Hanehalkı İşgücü Araştırması 2021 yılı sonuçlarına göre; 15-17 yaş grubundaki çocukların iş gücüne katılma oranı %16,4 oldu. İş gücüne katılma oranı cinsiyete göre incelendiğinde, bu oranın erkek çocuklar için %22,9 kız çocuklar için %9,5 olduğu görüldü.” ifadelerine yer verilmiştir. Bugün, eğitimin tüm kademelerine damgasını vuran ve temel amacı yoksul ailelerin çocuklarını işçileştirmek olan bir politika izlenmektedir. Mesleki eğitim politikalarıyla, tarım işçiliğine zorlanan çocuklarla, yok sayılan çocuk haklarıyla, çocuk haklarının insan haklarının bir parçası olarak görülmemesiyle ve mülteci çocukların adının dahi anılmamasıyla şekillenen bir eğitim programının çocuklara verebileceği tek şey işçileşmek olmaktadır.. Unutulmamalıdır ki çocuk işçiliği her şeyden önce bir insan hakları ihlalidir. Kendi seçimleri olmaksızın, zorla veya zorunlu olarak çalışan çocuklar, en temel hakları olan çocukluklarını yaşama, sağlıklı beslenme, eğitim hakkından yararlanma ve geleceğe hazırlanma haklarından mahrum bırakılmaktadır. Çocuk işçiliğine yönelik kalıcı çözüm üretilmesi bir zorunluluktur. ”ifadelerini kullandı. Kadir Yılmaz