Apolitik olmak, basit bir şekilde siyasal olarak bir ideolojiye sahip olmamak ve politikadan uzak durmak anlamına geliyor. Peki canını sevdiğim bu çilekeş Anadolu topraklarında apolitik olmak mümkün mü? Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan bu yana ne yazık ki bu ülkenin vatandaşı siyasetin içerisinde olmak zorunda kaldı. Özellikle son yıllarda politika ile daha fazla iç içe yaşamaya zorlandırıldık. Bunun acı olan kısmı ise siyasete dahil olan kişilerin yaşında gözlemlenen düşüş. Hatırlıyorum benim çağımın çocuklarının aileleri bizleri siyasete dahil etmez, yanımızda ülke gündemine ilişkin konular konuşmazlar, haber bültenleri bizim yanımızda izlenmezdi. Şimdi sokaklara çıktığımızda 10 yaşında top oynayıp, bisiklet sürüp akşama yapacağı ödevleri düşünmesi gereken çocuklar siyaset tartışır oldu. Z kuşağı diye ötekileştirdiğimiz bu çocuklara verdiğimiz zararın etkilerini ileride yaşayarak göreceğiz…
***
Bir ülkede ekonomi kötü yönetiliyorsa, insanlar özgürlük kaygısı yaşıyorsa, gençler artık burada yaşamak istemiyorsa; zorla dönen bu paslı çarkın dişlileri kırılmış demektir. Bu bozuk düzene ses çıkarmak her vatandaşın görevi haline geldi. Hatta bir ara biz gençlere “apolitiksiniz” diyerek kızanlar da vardı, sustular. İnanın bizler apolitik olmayı çok isterdik fakat demokrasiyi kuramayan sizler yüzünden biz bugün kaliteli eğitim alıp bu ülkeye yararlı olma hayali kuramıyoruz. Bizler apolitik olmayı çok isterdik. Bizler bu ülkenin siyasi partilerinin ilçe başkanlarına varıncaya kadar tanımayı istemezdik. Bizler dünyayı gezip ufuk açıcı aktiviteler yapmayı siyaset tartışmaya tercih ederdik…
***
Demokrasiyi bir düzeleme oturtamayanlar “Bizim ümidimiz gençlerdir” diyor. Ümitlerinizi tüketmek istemem lakin gençlik bırakmadınız. Bizlere ümit bağlayanlar da demokrasinin işleyişinin önüne geçen veya sistemi oturtmayı başaramayan siyasetçilerimiz… Ne bizlere yer bırakıyorlar ne de bir şeyleri değiştirmek için uğraşıyorlar. Sadece “-mış” gibi yapıyorlar.
***
Ülke garip bir buhran halinde 14 Mayıs genel seçimlerine gidiyor. Sokakta, evde, okulda, parkta her yerde seçimler konuşuluyor. Bu da demokrasinin oturmamasından kaynaklanıyor. Her seçime hayati bir önem atfediliyor. Bu seçim çok önemli, bu seçimden sonra bambaşka bir Türkiye göreceğiz sözleri her 5 yılda bir yineleniyor. 1 referandum, 1 yerel, 1 genel seçimde oy kullanmış genç vatandaş olarak ben henüz vaat edilen tozpembe bir ülke göremedim.
Bu buhran sürecinde sessiz kalmak istemeyen biz gençler apolitik olmaya zorlandık. Umuyorum ki bizler yarının büyükleri olarak bizden sonraki nesle böyle zorunluluk bırakmayız.
